Kalbimi kağıttan bir kayığa koymuş gibi, ilerledikçe parçalanacağını ve denizin dibinde zerresi kalmayacağını bilerek uzaklara yolluyorum. Canımı acıtan, hevesimi kıran, aslında uzak kalmam ve enerjimi vermemem gerekirken bir yerden hayatıma bulaşmış insanları da gönderiyorum uzaklara. Ve bunu en basit biçimde yok sayarak yapıyorum. Pişman olmayın, sizi üzenler hiç pişman değil. Kalbinize kim dokunduysa bir defa bile, teşekkür edin.