yalan mı söyle, başını alıp gidesinin gelmesi insanın günlerce konuşmak istememesi güzel, anlamlı şeyler yerine boş,anlamsız saçma şeyleri yeğlemesi ve daha neler neler yüze vurmuyor mu herşey burda? Sözgelimi ağlamak; daha kolay değil mi? "çıbanlar söz gibi vurmuş yüze" diyemesem de, saklayabilir miyim sözlerimizin çıban gibiliğini? Ağlamak kolay olmasına kolay: ya avunmak? O zor işte! Anımsatmak istediğim sözler de zor; yaşamın kendisi gibi. yalansa söyle haydi! Bak dinle şimdi , bir arazaman verildi: Yaşıyorum suçum mu vardı da böyle yanmalara soyundum demeden iyimser sözlerle yürüyorum en iyimser yanıyla bile ceza değil mi bir çiçeği fırtınayla eşlemek gül dururken diken düşlemek.
