Machiavelli'de, siyasi iktidar ilişkileri hükümdarın genel eylem süreci olarak onun bedensel varlığına bağlıyken, yeni siyasi-hukuki kavramsallaşmada, ayırıcı niteliği süreklilik olan bir egemenlik kuramı sayesinde, siyasi iktidar kavramı gücü kullanandan (uygulamadan), ilkeye (Yasa) özgü yanıyla bağımsızlaştırılacak, yeniden ama bu kez farklı bir dışsallığa (dünyevi) kavuşacaktır.