Ülkemizin yetiştirdiği nadide zihinlerden, işini en iyi şekilde yapan ve şüphesiz 'parmakla gösterilen' sıfatına en layık insanlardan olan İlber Ortaylı, "çok okuyan mı bilir, çok gezen mi?" gibi metaforlara takılmadan, gezmeyi de eğitimin parçası olarak gören bir tarihçi.
Kitap yayına çıktığı günden beri büyük bir merakla okumak istiyordum. Seyahatname türünde okuduğum ilk eser değil ancak bu türde beni içine çeken ilk eser diyebilirim. Hocanın üslubu malum, okuyucuyu kendine bağlayabiliyor. Sayfalar arasında gezinirken Hoca ile birlikte dünya turuna çıkmış gibi hissediyorsunuz.
İlber Hoca gibi işini hakkıyla yapan, kendini geliştirmiş ve ülke insanına rol model olabilecek kabiliyetteki insanlar ekranlara çok daha fazla çıkmalı diye düşünüyorum. Beni böyle düşünmeye iten en büyük sebep, eserlerinin hak ettikleri değeri görmediğini düşünmem. Sürekli aynı entrikalar ve klasikleşmiş hikaye örgülerinden beslenen 'roman' türündeki kitaplar malumdur ki yüksek rağbet görmekte. Bilgi içerikli eserler de hak ettikleri kıymeti görmeli. Özellikle İlber Hoca gibi kıymetli isimlerin eserleri. Genç nüfus bu eserleri bol bol okumalı.
