Bir çocuğu yetim bırakan gün
akranlarından da yoksun kılar onu,
dolaşır boynu bükük, başı önde, gözü yaşlı,
çaresiz başvurur babasının arkadaşlarına,
rasgele sarılır onun bunun eteğine,
şarap tasını uzatsa bile acıyan biri,
ıslatıp şarap dudağını, dokunmaz damağına.
Şölenden kovar onu anası babası sağ olan,
eliyle vurur, küçük düşüren sözler eder:
‘Hadi,’ der, ‘kır boynunu burdan,
yok senin baban bu şölende.’