Esselamünaleyküm din kardeşlerim, abilerim, vede ablalarım…
Benim ilk göz ağrım, ilk risalem, ilk heycanım, ilk manevi duygularımı yaşamama vesîle olanım, İnanın ne yazacağımı bilemeden yazıyorum. Îmân hususlarını nefse ağır gelecek şekilde anlatılmış olması sizi aldatmasın, evet dili ağır ama altındaki mânada bir okadar derin ki, okudukça açılıyor. Risale-i Nur okumaya başladığımda şunu farkettim ki ruhum maneviyata aç kalmış, ilk zamanlar nefse ağır geldiğinden mütevellit bırakmak, okumamak isteyeceksiniz, işte o zamanlar daha bir bağlanın.
Bitti mi peki? Hayır!
Alınması gereken bir çok ders var kii, benim risaleden önceki ve sonraki halim var diyebiliyorum. O kadar güzel yazılmış kii sadece okumak yetmiyor, yaşamak, anlamak, ayrıca hissetmek de gerekiyor.
Üsdadımızın Îslami değerleri gerek hikayelerden, gerekse yaşayışlarımızdan örneklendirmeler ile en anlaşılır şekilde anlatmış olması da ayrı bir inceliktir.
Düşünce, vede şu dilimin acziyetinden burada sonlandırırım incelemeyi, kesinlikle okunması gereken bir kitaptır. Ne yazsam tarif edemem, siz okuyun, anlayın, anlatın kardeşlerim. Son olarak güzeller güzeli Risalem’den bir alıntı paylaşmak isterim;
Mâdem hakikat böyledir, gel ey hayata çok müştak ve ömre çok tâlib ve dünyaya çok âşık ve hadsiz emeller ile ve elemler ile müptelâ bedbaht nefsim! UYAN, aklını başına al!
Hayırla kalın..
