babam hayattayken okuduğum ve duygularını döken insanları hissettiklerine ağlayabildiğim güzel kitaplardan..ama şimdi dönüp bakamıyorum..babamı kaybettim ve baktıkca hüzün doluyorum..ayrıca kitaba her baktığınızda kitabın içinden bi kaç cümle dönüp duracak kulaklarınızda..
Renk renktir bütün kız çocukları.
Her zaman da söyleyecek çok şeyleri vardır babalarına...
Bazen gözlerinin içine,bazen resmine bakarak söylerler...
Bazen dizlerine yatar,bazense hayaline sarılırlar...
Yeri çok farklıdır bu kitabın bende. Gözyaşlarımın aktığı her sayfada hala yaşadığım, beni böylesine ağlatan tek kitaptır diyebilirim hatta.
100 ü aşkın mektup 8 ile 75 yaş arasında babalarının prensesi olan ,hiç büyümeyen kızlarından gelen mektuplar.
Kimi hüzünlü,kimi buram buram hasret kokan,kimi de mutluluk çığlıkları çınlayan muhteşem aileler...
Okunmalı mı okunmalı...
