Kendi sessizlik okyanusumda boğulmak gibi büyük bir korkum var.
Sessizliğe eşlik eden sabit tıkırtıların içinde zihnim bana pek de nazik davranmıyor. Çok fazla düşünüyorum. Hatta belki hissetmem gerekenden çok daha fazlasını hissediyorum. Hayatımın amacının zihnimden, anılarımdan kaçmak olduğunu söylemek çok da abartı sayılmaz.
Fotoğrafta küçük bir kızın yanında küçük bir oğlan duruyor. Kız merdivenlere oturmuş. Kız elindeki keki yerken oğlan da ona bakıyor.
Arkasını çeviriyorum.
Aaron ve Ella
tek yazan bu.