Bir vardı bir yoktu. Bir zamanlar Edi adında bir adam vardı. Karısının adı da Büdüydü.
Birgün Edi, Büdüye,
— Büdü, dedi.
— Ne var, ne diyorsun?
— Kızı özledim, yüreğim sıkılıyor, di-yordun. Hadi kalk, kızımıza gidelim. Uzun zamandır görmedik.
— İyi ama armağan olarak ne götürelim? Eli boş gidilmez ki.
— Öyleyse sen hemen kalkıp hamur yuğur, bazlama pişirelim, sabahleyin erkenden yola çıkarız.