İnsan Kainat ve Ötesi
A.C. MorrisonSözler ve Alıntılar
Hayat his ve idrakin yegâne kaynağıdır. Gerçek karşısında gözlerimiz henüz yarı kapalı ise de bizi, Allah'ın eserlerini anlamaya ve onun cemâlini hissetmeye muktedir kılan biricik vasıta yine odur.
Okyanusların o gururlu dalgalarının ardarda gelişi ve kıyıyı dövüşü, deniz üstünde, kıyı boyunca ve orman üze- rinde rengarenk kuşların uçuşu... bunlar gözleri görenlere ve akılları işleyenlere meydan okuyuştur.
İnsanın ruhi gelişimi henüz başlangıçta sayılır. İlâhi kıvılcım insanın maddî aklına yavaş yavaş hâkim olmaya başlamıştır. İnsanın, kendi eliyle kendisini yok etmekte olan hataları onun çocukluk trajedilerinden başka bir şey değildir. (İçinde bulunduğumuz zaman», sonsuz geçmiş ve sonsuz gelecek ile karşılaştırıldığı takdirde bir «an> olmak- tan ileriye geçemez. Ne var ki içimizde barınan ruh hem geçmişe hem de geleceğe aittir.
Hiçbir atomun veya molekülün herhangi bir fikri olmamıştır. Elemanların herhangi bir bileşiminden hiçbir zaman bir fikir doğmamıştır. Büyük bir ma'bed inşa etmiş bulunan bir tabiat kanunu da mevcut değildir
Hayvanlarda olup da bizde bulunmayan her imkân bizim dehamıza karşı meydan okuyuştur
Eğer «gaye» unsuru bütün eşya için bahis konusu ise ve eğer insanın da bu gayenin en büyük belirtisi olduğuna inanıyorsak... o takdirde onun vücudunun ve beyin sisteminin maddî olduklarına inanmak yerinde olur. Çünkü canlı yaratıkların vücudlarını teşkil eden atom ve moleküller fevkalâde işler görüyor, akıllara hayret veren cihazlar kuruyor. Fakat bütün bu cihazlar, akıl tarafından bir gayeye uygun olarak harekete geçirilmediği takdirde işe yaramaz. O halde evrenin bir Yaratıcı'sı vardır. İlim bu Yaratıcı'yı izah edemiyor ve onun maddî olduğunu söyliyemiyorsa, Yaratıcı'nın bir hayalden ibaret olduğuna mı hükmetmek lâzım gelir?
Böceklerden biri ayaklarının sayısını bilecek olsa bile kendi familyasından iki böceğin ayak sayısını bilme imkânına sahip olamıyacaktır, çünkü bu, akıl yürütme kudretine bağlıdır.