İnsan ve Şeytan
Samiha Ayverdiİnsan ve Şeytan Gönderileri
İnsan ve Şeytan kitaplarını, İnsan ve Şeytan sözleri ve alıntılarını, İnsan ve Şeytan yazarlarını, İnsan ve Şeytan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanların gıdâlandıkları maddelerin içinde zehir de vardır, fakat zehirlenmezler, çünkü faydalı dozu aşmaz. Lâkin bir zehir şişesini kaldırıp içenin, "Ne oldu bana, ölüyorum," demesi ne gülünçtür.
İşte ben de zehir şişesini ağzıma dayamış bir zavallıyım; onu hem içmek, hem de zehirlenmemek istiyorum.
Sayfa 173 - Kubbealtı Neşriyatı, 10. Baskı, Kasım 2019
Zîra beni, bilmediğiniz, tanımadığınız, belki de asla görüp öğrenemeyeceğiniz bir zevk dünyası bekliyor. Uzakta değil, hayali de değil; içimde, benliğimde, kendimde!
Niçin ona intikam duyayım? O bana fenalık etmedi ki… O bir kadehti; içi zehir dolu bir kadeh. Son damlasına kadar bu zehri içen benim.
Dünyada insanlarla şeytanlar omuz omuza, diz dize yaşıyorlar; fakat birbirlerinin hususiyetine, yaratılışına tesir etmeden, bu hayat yolunu belki koyun koyuna fakat asla birleşmeden geçip gidiyorlar.
İnsanların uğradıkları zahmetler ve meşakkatler hep kendi tercihlerinin veya sebeplerin çokluğundandır.
Kimse iyilik yaptığı için övünmesin; zîra pusuda bekleyen öyle örtülü ve sinsi kötülüklerimiz var ki, ilk fırsatta endamını meydana vuruyorlar.
Meğer iyilik yapmak, bir sanat bir yaratılış imtiyâzıymış.
Biz insanlar, asıl içimizden, içimizin bilinmeyen, görülmeyen mânevi varlığından mâlûl olmaya daha müsait zavallılarmışız.
Benim için “şeytana uydu, zavallı adam” diyorlar. Doğru, fakat eksik bir söz. Bende ondan bir cinsiyet olmasaydı, nasıl uyuyabilirdim? Demek ki, ben de biraz şeytanmışım; yahut asıl şeytan benmişim.
Ne tuhaf insan isterse hoşlanmadığı, beğenmediği şeylerden kaçıyor da nefret ettiği, lanet ettiği hislerinden kaçamıyor.
Bana bu yakınlığın ne demek olduğunu öğretmek için uzaklara gitmedin mi?
Hislerim, göç etmek telaşı ile altüst edilmiş bir evin dağınıklığı içinde perişan…
Okumak yazmak, cehaleti öldürür. Adamı insan etmez.
Ne tuhaf herkes kopup geldiği yerin zevklerinden bir kıvılcım görünce bu kökü bu aslı düşünüyor da, biz insanlar acaba niçin insanlığın bir balçık parçasından ileri olan kökünü araştırmıyoruz?
Bilmem ki, göz göre göre balçıklara, çamurlara karışmak, yok olmak, bu hangi zalim aklın icadı? Mademki ölecektik, niçin doğduk? Doğmamalıydık.