kahramanlarına saldıran ve onları küçük düşüren dostoyevski, deyim yerindeyse, onları kızgın ateşle dağlayarak, örsüyle şekillendiren bir demirciye benzer.
sağlıklı insanlar duygularını bastırmaz, onları akla ve ahlaka uygun bir biçimde dışa vururlar. aksi halde özellikle dışa vurulmayan öfke ve nefret duyguları içe yönelir ve bireyin giderek özdeğer ve özsaygı bilincini yok eder.
insan yaşamın sorumluluklarından kaçarsa, seçme hakkından ve özgürlükten de kaçıyor demektir. bu gidişin doğal sonucu, fareli köyün kavalcının sürüsüne katılmaktır.