Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.4
İnsancıklar
Fyodor Dostoyevskiİnsancıklar Yorumları ve İncelemeleri
İnsancıklar yorumları ve incelemelerini, İnsancıklar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , İnsancıklar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
810 üzerinden
Merhabalar.
Kitabımız, Dostoyevski'nin, 1846 yılında yayımlanan eseri, ''İnsancıklar''.
Dostoyevski'nin Sibirya'ya sürgün edilip kürek cezasını çektikten sonra kaleme aldığı bu eser, yazarın ilk kitabı. Ben bu denli kuvvetli bir şekilde kaleme alınmış bir eser beklemiyordum açıkçası. Çünkü yazarın ilk eseri olduğu için amatör işi olacağını düşünmüştüm. Ama, Dostoyevski'nin kitaplarını düşünecek olursam ilk beşe rahatlıkla girebilecek bir kitap.
Eser, Makar Devuşkin adlı 6.dereceden bir yaşlı memur ve Varvara Alekseyevna adlı yetim bir kız arasındaki mektuplaşmalardan oluşuyor. Paranın nasıl da insanları parmağında oynattığını, onları yerin dibindeyken nasıl bir anda tepeye çıkardığını, toplumdaki, her ne kadar kabul edilmek istenmese de, var olan statüyü belirleyenin, bir nevi oyun kurucunun para olduğunu tüm çıplaklığıyla okuduğumuz bu eser, oldukça akıcı bir dile sahip. Betimlemeleri keskin. Hatta bugüne kadar okuduğum tüm eserler arasında rahatlıkla ilk 10'a koyabileceğim betimleme bulunuyor. Sayfa 108 ve 109 arasında Varvara'nın köyünü anlatırken kullandığı betimleme o kadar keskin hatlarla oluşmuş ki, sanki o köyde bulundum. Her alana göz atabildim gibi.
Ayrıca kitapta, Dostoyevski, popüler Rus edebiyatını da eleştirmiş. 2 günlük gelip geçici aşk romanlarını kıskacına alan Dostoyevski, bu eleştiriyi yaparken bundan nasiplenenlerden biri de Shakespeare olmuş. Bunları yaparken yazarımız, Puşkin'e de hak ettiği değeri vermeden geçmemiş.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Benim puanım 10/10.
Bu kitapta anlaşma, dayanışma,mektuplaşma,bağlanma,terkediş,fakirlik...bu duyguları sonuna kadar hissediyorsunuz.Ve ince ayrıntısına kadar psikolojik tasvirler çok güzel işlenmiş.Kitabın ismi işleyişiyle uyumlu olmuş.Gerçekten iki tane insancık.
İnsancıklar değil, onurlu koca insanlar...
Kitap; tamamı mektuplardan oluşmuş, 19. yüzyılın ilk yarısında Rusya Petersburg'da birbirini seven iki hasta ve fakir insanın iç dünyalarını ortaya koyan bir klasik. Dostoyevski'nin daha 20'li yaşlarındayken yazdığı ilk romanı... Ayrıca büyük bir beğeni toplayarak yazarının geleceğin büyük yazarlarından biri olacağını hissettiren bir özelliğe sahip. İnsanın iç dünyasını acıma, yoksulluk, insan sevgisi gibi kavramlar etrafında işliyor.
Şahsen beni en çok etkileyen şey de, o dönem Rusya'sında yoksulluğun adeta dibine vurmuş, akla gelebilecek en sefil halde ama aynı zamanda onuruyla yaşam mücadelesi veren insanların, en zor zamanlarında bile hayatlarının önemli bir kısmını edebiyat eksenli yaşamaları, kitaplara ve okumaya büyük bir arzu ve istekle sarılmış olmaları. Hastalıklar, açlık, sefalet gibi sıkıntılarla boğuşurken kabusa dönen hayatlarını kitapların ışığıyla aydınlatan insanların varlığına şahit oluyoruz...
kendime not.
*bu bir kendime not yazısıdır. analiz yazısı değildir*
Dostoyevski'nin ilk romanı olan (tam bu noktada 'adam benim yaşlarımdayken neler yapmış ben neler yapıyorum' sorgulaması devreye giriyor) bu kitabı lisedeyken okumuştum. O zaman okuduğumda çok sevdiğimi anımsıyorum. Tekrar okumamda ilki gibi etkilendiğim söylenemez... Rus edebiyatı dramlarını (ve klişelerini), mektup türünü sevdiğim için bir miktar zevk alsam da dünyada dert kalmamış gibi bir de kurgu dertlere kafa yormayı istemediğim için (:D) olaylara pek de kapılıp gidemedim okurken. Finali de canımı sıktı zaten (göz devirme). Kaç ruble ya hu bir mutluluk?!
Geçmişi ve anılarıyla yoğrulmuş yoksulluğu ile başa çıkamayan( bunun ezikliğini yaşamı boyunca hissetmiş) ve bundan dolayı kendini kadere teslim eden Varvara ile yine aynı kadere sahip , yoksullukla boğuşan,boğuştuğu halde elinde olmamasına rağmen elinde olanı da veren , yoksulluğun getirdiği acılarla kendini kanatan, hayatına birçok kederi sığdırmış yorgun bir Makar ve ikisinin mektuplarından oluşan bir Dünya klasiği ‘İnsancıklar’. Elbette sadece iki karakteri anlatmamış bu eserinde Dostoyesvki. Etrafında yaşanılanları iyi gözlemleyen Makar sayesinde kendilerinden daha kötü durumda olan yoksulluğun belini büktüğü hayatları da ele almış bu kitapta.
Kitap ile ilgili son olarak şunu söylemek istiyorum.
İnsanların halini görmek, bilmek yerine onları “anlayarak” halleriyle haldaş olarak yaşabilseydik dünya gerçekten daha güzel bir yer olacaktı.
Eğer yoksulluklar sebebiyle yaşanmış acılar olmasaydı belki Dostoyevski de böyle bir kitabı yazmayacaktı. Ben de okuyup üzülmeyecektim kimbilir ...