İnsancıklar
Fyodor DostoyevskiSözler ve Alıntılar
Sizi benden ayıracaklarına şu kalbimi sinemden çekip koparsalar daha iyiydi!
Elbette ki bazı yalvarışlar manasızdır,bazıları ise çok farklıdır.
Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalık gibidir.Bizim gibi zavallı,bahtsız insanlar,daha da kötü olmamak için birbirinden uzak durmalı.
Çok mutluyduk.Hem acı hem de neşe dolu bir zamandı.Hüzün ve mutluluk aynı anda! O anları hatırlamak beni hem yaralıyor hem de mutlu ediyor.Neşeli ve hüzünlü olsa da,hatıraları acı verir ama bu üzüntü bile tatlıdır bazen.İçim sıkıldığında,sıcak bir günün ardından gelen gecede,çiğ tanelerinin,sıcaktan kavrulan bir çiçeği tazeleyip canlandırması gibi anılar da kalbi canlandırır.
Geleceğe bakmaktan korkuyorum.İçimi bir endişe kaplıyor;adeta sisler içerisinde yolunu kaybetmiş bir yolcu gibiyim.
İnsanın mutluluğunu asla kaybetmemesi gerektiğini söylüyor ama bu şartlar altında ortada mutluluk namına ne olabilir ki?
Zaten dünya bunun üzerine kurulmuş anacığım. Herkes birbirine çalım satıyor, birbirini haşlıyor.
Ama bu tedbir olmasa dünyada nizam intizam kalmazdı.