İnsanı Ararken Sözleri ve Alıntıları
İnsanı Ararken sözleri ve alıntılarını, İnsanı Ararken kitap alıntılarını, İnsanı Ararken en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... söze döktüğün şeyler gerçeğin kendisi değil. Esas söylenmeyenleri dinleyeceksin.
Zaten ben inim inim inlemek, sürüm sürüm sürünmek için fırsat arıyorum.
|Baktığı resmi görmeyen çok insan var.
|Benim çektiğim acı, farkına vardım ki, benim çekmem gereken acı kendi acımdır.
Başarılı insanlar üzerinde yapılmış binlerce araştırma var, en önemli faktör özgüven. Yüzde 85 ağırlığı var.
|İnsan farkına vardığı kadar yaşıyor.
|Ne eksik biliyor musunuz, kendisiyle ilişkisini önemseyen insanlar.
Yaşam bir mucizedir. Neyi, niçin istediğinin farkında olarak yolculuğa devam et.
Reçete türü kitaplar beni hep iter. Kitaplarımı okuyup "Hocam dediklerinizi yaptım, şimdi çok mutluyum" diyor karşıma gelip. İyi de benim dediğim ne ki? "Mutlu olun" mesajı bile yok. "Farkına varın" diyorum. Bence insan için tek kutsal gerçek; olanın farkına varmak.
Bir mahallede eğer birisinin bir yeteneği varsa ve bu yeteneğinin olduğunu biliyorlarsa bu normal Amerikan kültüründeki insanlar bu çocuğu harcatmaz.
"Arkamdan bakıyordur şimdi, nasıl yürüyeyim ben?" diye şaşırdım, adımlarım karıştı tuhaf bir yürüyüşüm oldu.
-Özgüven eksikliğinden mi geliyor küsme, alınganlık?
-Tabii. Alınganlık şudur:"Senin beni koruman lazımdı, ben sana güveniyordum koruman için ve beni korumadın, bırakıverdin, ortada kaldım."
|Asırlar kadar uzak benden. Mümkün değil ulaşmak.
Şunlara bak, inekler gibi mutlular. Hepsinin yüzü gülüyor.
“...
Hatta yemekte kaşığımı çok doldurmaya bile korkardım babam azarlayacak diye...
Okul çıkışı dükkâna gittim. Ağabeyim orada ama babam da dükkânda. Dükkâna yakın bir duvarın arkasına gizlenip ara ara başımı çıkarıp bakıyorum babam hâlâ orada mı diye. Ağabeyimi tek yakalamaya çalışıyorum ki söyleyeyim. Kunduracı –Kunduracı İbrahim– görmüş beni, gitmiş söylemiş, “Sizin oğlan yarım saattir bakıp duruyor,” diye. Ağabeyim geldi, beni saklandığım yerden alıp dükkâna götürdü. Babam, “Niye orada saklanıp bizi gözlüyorsun?” der demez ağlayarak ayakkabıyı söyledim. Babamın gözleri doldu (...), “Tamam” dedi. (Sessizlik ...)
(...) Ne zaman bir ayakkabı alınacak olsa ayakkabıcıya gidip de daha ilk ayakkabıyı ayağıma giydirip “iyi oldu mu?” dediklerinde (...), “olmadı” dersem alınmaz diye korkumdan... sesimi çıkaramazdım. Her giydiğim ayakkabı mutlaka olurdu (!). Ve tabii sürekli vururdu giydiğim ayakkabılar. Hâlâ sıkıntı basar yeni bir ayakkabı giydiğimde..”
Alfa YayınlarıKitabı okudu