İnsanın Yazgısı
Mihail Şolohovİnsanın Yazgısı Gönderileri
İnsanın Yazgısı kitaplarını, İnsanın Yazgısı sözleri ve alıntılarını, İnsanın Yazgısı yazarlarını, İnsanın Yazgısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
...nasıl olsa kendimize bir yaşam kurarız, ama yüreğim iyi çalışmıyor, her hücresini değiştirmek gerek...
Sayfa 75
Bazen, gece uyku tutmadığında, boş gözlerle karanlığa bakıp düşünür insan! "Yaşam beni böyle niye yıktı? Niye bu kadar perişan etti?". Bu soruya ne karanlık yanıt verir, ne de açık, pırıl pırıl bir güneş...
Yanıt beklemek de boşuna!
Sayfa 14
Siz, üzerine kül serpilmiş duygusu veren,
durgun, öldürücü bir acıyla dolu olduğundan
bakmaya cesaret edemeyeceğiniz gözler gördünüz mü hiç?
Sayfa 12
Bunlar kardeşim önemli değil, nasıl olsa kendimize bir yaşam kurarız, ama yüreğim iyi çalışmıyor, her hücresini değiştirmek gerek... Bazen öyle acıyor ve öyle sıkışıyor ki, gözlerim kararıyor. Bir gece uykuda ölüp oğlumu ürküteceğimden korkuyorum.
Ailem, bir evim vardı, bütün bunları elde etmek için yıllar gerekiyordu, oysa her şeyin yok olması için bir saniye yetmişti.
Bazen, gece uyku tutmadığında, boş gözlerle karanlığa bakıp düşünür insan! "Yaşam beni böyle niye yıktı? Niye bu kadar perişan etti?" Bu soruya ne karanlık yanıt verir, ne de açık pırıl pırıl bir güneş...Yanıt beklemek de boşuna!
"Ben, dokunaklı şarkılar çalıp insanların duygularını sömürenlerden değilim."
76 syf.
10/10 puan verdi
(...)Savaş yıllarında saçlarını ağartan insanlar sadece düşlerinde ağlamazlar. Onlar içten ağlarlar. Ama insan başını çevireceği ânı bilmeli. Bu çok önemlidir. Çocuğun yüreğinin incinmemesi için, yanaklarınızda süzülen sıcak ve sıkıcı gözyaşlarını görmemesi için gereklidir...
Sayfa 76
Ailem, bir evim vardı, bütün bunları elde etmek için yıllar gerekiyordu, oysa her şeyin yok olması için bir saniye yetmişti.
Sayfa 60
İrina'mın, istasyonda beni uğurlarken ne kadar güç bir durumda olduğunu anımsadım. Demek ki daha o zaman onun kadın yüreği, bu dünyada bir daha hiç görüşemeyeceğimizi fısıldamıştı. Bense onu itmiştim...
Sayfa 60
Sana bir şey daha söyleyeyim, kararını kendin ver; savaştan önce seksenaltı kilo idim, sonbaharda tartıldığımda ise elli kilo ya var ya yoktum. Bir deri bir kemik kalmıştım, kuvvetten öyle düşmüştüm ki, yürüyecek hâlim kalmamıştı. Üstelik çalışmam gerekiyordu, hem de ne çalışma! O çalışmaya at bile dayanamaz, çatlardı.
Sayfa 43