Rönesans döneminin en büyük araştırmacılarından ve hümanizmin başat isimlerinden birisi olan Pico Della Mirandola'nın felsefe, bilim, din ve büyü üzerine yazdığı 900 tezin Roma'da sunulacağını düşünerek -maalesef Papalık tezleri yasaklamıştır- kaleme aldığı bu tanıtıcı metin bulunduğu çağa yeni bir bakış açısı getirmiştir.
Mirandola içinde bulunduğu dönemin sancılarını onaran bir bilinçle yazar. Ne skolastik bir din savunusu vardır metinde ne de materyalist bir bilim anlayışı, her alandan beslenmeyi öğrenmiş bir entelektüel olarak, uzlaşmaz görünen, döneminde çatışma içerisinde olan birçok alanı ve filozofu kaynaştırmakla övünür. Ancak onu asıl ön plana çıkaran kısım, çağında adet olmayan bir biçimde hem tüm dünya insanlarının ortak mirasına sahip çıkması hem de insanı Tanrı'nın özünün tecelligahı olma şansına sahip bir mahlukat olarak yüceltmesidir.
Eser dünya tarihinin belirli bir dönemine tanıklık etmesi bakımından önemli, özellikle döneme ilgi duyan arkadaşlar inceleyebilir.
