İnsanlar Arasında, Maksim Gorki
Otobiyografik üçlemenin ikinci kitabı İnsanlar Arasında, diğer bir ismiyle Ekmeğimi Kazanırken. Kitabın kahramanı Aleksey iş hayatında o kadar çok, o kadar farklı insanla karşılaşıyor ki bence İnsanlar Arasında ismi daha uygun kitaba. Ekonomik hayat, alt tabaka insanları olan işçilerin ve köylülerin yaşamı, kadının toplum içindeki konumu, dinin, kilisenin toplumla ilişkisi kısaca 19. yüzyılın Rusya’sının neredeyse her yönünü yansıtıyor kitap.
Küçük yaşta yetim kalan Aleksey, iş hayatına çok erken atılıyor. Çevresindeki kaba, amaçsız, düşük ahlaklı insanlar arasında yaşamın gayesini, dini, Tanrı’yı anlamlandırmaya çalışıyor. İnsanların söyledikleriyle yaptıkları arasındaki çelişkiler, etrafını saran nefret, sevgisizlik, öfke aklını karıştırıyor, herkesten uzaklaşmasına sebep oluyor.
Çevresindekilerin alayları, engellemelerine rağmen kitap okumaktan vazgeçmiyor Aleksey. Doğru kitabı bulmaya çalışıyor, gerçeklerin anlatıldığı bir kitap mı yoksa hayallerle dolu bir dünya mı? Kitaplarla hayat arasındaki uçurumu gördükçe hangisine inanacağını şaşırıyor. Gerçekten böyle ülkeler, dertsiz tasasız ışıltılı yaşamlar var mı?
Maksim Gorki’nin benim için en iyi kitabı Ana’dır, onun yeri çok ayrı bende. Ama bu üçleme de okunmaya değer ve kaliteli. Rus toplumunun gerçeklerini gözler önüne seren, sade anlatımlı bir kitap.
“Hayatı kolay bir şey mi sanıyorsun sen? Hayır, hiç de kolay değildir hayat! İnsan için dünya karanlık bir gece gibidir, herkes kendi yolunu aydınlatmalıdır.” s.150
Çocukluğum 'da Gorkimizin hayatı daha çok ninesi ve dedesiyle geçiyordu en büyük yaralarını orda aldı. Yaşadığı acılar bir çocuk için fazla ağırdı. Beni de derinden etkilemişti, üzülerek bitirmiştim. İkinci kitap olan