"Dış dünyaya durmaksızın gülümseyen yüzümü gösterirken, iç dünyam ölüydü. İşte bu, bin derdi tek bir saç teliyle taşımak gibi, yağa ter karıştırmak gibi bir çabaydı."
Acaba mutlu değil miyim? Küçüklüğümden beri, gerçekten sık sık mutlu bir çocuk olduğumu söylerlerdi. Ancak, kendimi sanki cehennemdeymiş gibi hisseder, bana mutlu olduğumu söyleyenler, benimle karşılaştırılamayacak kadar huzurlu görünürlerdi.
Artık ne mutlu ne de mutsuzum. Her şey geçip gidiyor. Bu zaman kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde “insan” dünyasında tek gerçek bu. "Her şey geçip gidiyor."