Herkes üç buçuk İstanbullu çok buçuk ölümlüdür
Keskin sayfalarda oturdum dilime lal tadı bıraktı gece
Bir melâl sessizliğine büründü kanatlarım
Kırılınca bıçak İsmail olsam dedim
İsmail olsam beklesem yüzyıllar boyu
El vermedi kaderim söz düştü omzuma
Büyük geceyi küçük sabahlara fırlatırken
Norveççe sayıkladım buğu oldu İskandinav insanlığım
