Edebiyatımızın ilk edebi romanı 'İntibah' , yani 'Uyanış'. Kitabı bitirince isminin neden intibah olduğunu çok daha iyi anlıyorsunuz.
Okurken kendimi kitap okuyor gibi değil de; aşk, entrika, kötü adamlar, bu kadar da olmaz dedirten tesadüfi karşılaşmalar.. olan bir filmi izliyor gibi hissettim. Evet tam olarak bir Yeşilçam klasiği.
Tazecik daha gözü açılmamış delikanlımız karşısına çıkan ilk güzel kadına aşık oluyor. Ama bu pek de güzel bir karşılaşma sayılmaz, aşık olduğu kadın zamanın en ünlü fahişesi Mahpeyker çıkıyor. Araya giren olaylardan sonra hatasını farkeden Ali beyimiz, annesinin bulduğu cariye Dilaşup'la evleniyor. Bunu duyan Mahpeyker durur mu? İşte olaylar zaten buradan sonra patlak veriyor.
Bir oturuşta bitirdiğiniz, son sayfalarına doğru geldikçe daha ne olabilir diye heyecanla sayfaları çevirdiğiniz bir roman. Bu kadar yoğun romantizm pek bana uygun olmadığı için puanım düşük olacak ama romantizm sevenlere tavsiye edilir.
Kitabın son sözleriyle yazımı bitiriyorum.
"Son pişmanlık yarar getirmez.".
