Kitapta 9 kısa yazı var. Kimisi öykü, kimisi deneme, bir tanesi aforizmalar. Ama hepsinde Jonathan Swift’in alametifarikası olan ironiyi buluyorsunuz. Bu ironiyi de genel kabul görmüş yargıları yıkmak, iktidarı eleştirmek, bize bir şeyleri sorgulatmak için kullanıyor. Kitabı okurken çoğu yerde yüzünüzde belli belirsiz bir gülümseme oluyor ama her satırı derinlemesine düşünmeye devam ediyorsunuz. Çok konsantre bir okuma istiyor. Yani eleştiriyle mizahı bayağı güçlü biçimde iç içe geçiriyor.
Bir öyküsünde kütüphanedeki modern döneme ait kitaplarla antik döneme ait kitaplar arasında çıkan alegorik bir savaşı anlatıyor. Bir denemesinde İngiltere’de Hıristiyanlığın kaldırılmasına karşı konuya tersinden bakan eğlenceli bir savunma getiriyor. Kitaba adını da veren, benim en beğendiğim Alçakgönüllü Bir Öneri denemesinde ülkesindeki yoksulluğa karşı distopik bir nüfus planlama önerisi sunuyor ve mizahın da eleştirinin de dozu en çok bu yazıda yükseliyor. Bu bakımdan, denemesine “alçakgönüllü” demesi bile ironik. Aforizmalar bölümündeyse Ahlak ve Yoldan Çıkarma altbaşlığıyla çeşitli konular üzerine düşüncelerini sıralıyor.
Jonathan Swift güncelliğini hiç yitirmeyecek bir yazar. Kendisi de öyle diyor. "Ben bütün yazılarımda şu ilkeye bağlı kalma amacı güttüm: Anlattıklarım, belli bir zaman ve mekanda belli durumlar için geçerli olmakla kalmamalı, genel olarak insana ve onun evrensel doğasına uygulanabilir olmalıdır." Bu bakımdan, her zaman çağdaşımız olmayı sürdürecek.
