Îşev û Çîroka Dawîn, ji çîrokên kurt û “mînîmal” pêk tên. Hesenê Metê vê carê berê xwe dide cureyeke ku zêde di çîroknûsiya kurdî de nehatiye ceribandin. Li gor taybetiya çîrokên mînîmal Metê, zimanekî rafîne, naverokeke bi fikr û ramanan tije, halekî rût ê kêliyeke sade ya jiyanê derxistine pêş û quncikê fînalan jî vala hiştiye da ku ji aliyê xwendevan ve bê dagirtin. Elbet Hesenê Metê, dest ji temayên xwe yên daîmî bernedaye, lê temayên wek rewşa jin û mêr, edaleta Xwedê, xulqê jinê, halên trajîkomîk ên nivîskariyê, ezabê evîn û jiyanê di nav vê cureyê de digihîne qonaxeke nû û xelekeke din li nivîskariya xwe zêde dike.
