İslam Dünyasına Siyasi Bakışlar
Asaf HüseyinSözler ve Alıntılar
Stoakes'a göre, Ortadoğu, ideoloji politiğinin yatağı olmuştur.
Sayfa 164 - İzKitabı okudu
Fakat, Vahhabi devrimcileri hanedanın İslâm yolundan saptığını düşündüğünden, İslamiyet Suudî devletine hâlâ bir tehlike oluşturuyor. Vahhabi devrimcileri 1979'da iktidarı ele geçirme girişiminde bulunduysa da, hareket ezilmedi. Krallığın sağlamlığı yöneticilerinin birliğinde yatıyor, fakat hiziplere bölünmeleri halinde, monarşi iç ve dış güçler karşısında zaafa düşürülecektir.
Sayfa 145 - İzKitabı okudu
Frank'a göre, kapitalizm bir üretim tarzı olmayıp "çoğunluğun artıdeğerine elkoyulması ve bunun azınlık tarafından temellük edilmesi (sahiplenilmesi)dir."
Sayfa 92 - İzKitabı okudu
Temsil partileri farklı politik görüşleri temsil eden partilerin rekabetine izin verirken, dayanışmacı partiler tekelci olup muhalefeti ortadan kaldırmayı amaçlıyor. La Palombara ve Weiner ise partileri 'uyumcu' ve 'mobilist' şeklinde sınıflıyor. Uyumcu partiler millî bütünleşmeyi hedeflemekte ve diğerine göre çok daha fazla etkin sayılmakta.
Sayfa 64 - İzKitabı okudu
Askerî modernleştirmenin en iyi örneklerini Mustafa Kemal'in Türkiye'si ile Nâsır'ın Mısır'ı sergiliyor.
Sayfa 53 - İzKitabı okudu
İslâmiyet Suudîlere dinamizm getirdi ve onlar da tüm güney Arabistan bölgesini kendilerine bağladılar ve bölgeyi kontrolleri altına aldılar. 1773'e gelindiğinde, Riyad'ı, 1890- larda Necd ve Hasa'nın tamamını almışlardı. 1812'de ise Ürdun monarşisinin ataları olan Hâşimî kolunun elindeki Hicaz'ı aldılar. Vahhabî ilerlemesi Suriye ve Bağdat'ı tehdit edince Osmanlı imparatorluğu ona karşı koymaya karar verdi. Bu görev Muhammed Ali'ye ve onun oğlu Mısırlı İbrahim Paşa'ya verildi, bunlar 1818'de Suudi Vahhabi iktidarını
çölertti ve Suudi Emîri İstanbul'da idam edildi. Suudi ailesi ülkeyi terketmek zorunda kaldı, ve Riyad'ı yöneten Abdurrahman el-Suud 1891'de Kuveyt'e sürgün gönderildi.
Fakat Suudîler bu yüzyılın başında güçlü bir liderin, Abdurrahman'ın oğlu Abdülaziz'in yönetiminde yeniden ortaya çıktılar. 1902'de Riyad'ı, 1912'de tüm Need bölgesini ele geçirdiler ve 1926'da Hâşimîleri Hicaz'dan çıkardılar. Abdulaziz, 1927'de kendisini Hicaz kralı ilan etti. 1932'de ise krallığın ismini Suudi Arabistan olarak değiştirdi.
Ancak, 1920'lerin başında İhvân hareketiyle birlikte Vahhabî fundamentalizminin doğuşu, Vahhabi bir devlet kurmak istemeyen Abdülaziz için bir problem teşkil ediyordu. 1927'de İhvân hareketini ezmeye girişen Abdülaziz'e, çıkarları İhvân tarafından tehdit edilen İngilizler yardım etti. 1929'da hareket kontrol altına alındı ve Abdülaziz Vahhabiliği yönetiminin beslemesi haline getirdi.
Sayfa 143 - İzKitabı okudu
modernleştirme süreci o kadar büyüktür." Rus tow açısından modernleştirme "insanlar arası işbirliğinin yoğunlaşmasıyla tabiat üzerinde hızla genişleyen kontrol" süreciydi ve "entellektüel, teknolojik ve sosyal bir devrimi ifade ediyor" du. Huntington'ın kelimeleriyle "insan düşünce faaliyetinin her alanındaki değişmeyi içine alan çok yönlü bir süreç" şeklinde kavramlaşıyordu. Bu modernleştirme tanımlarından her biri, kavramın farklı boyutlarına dikkat çekiyordu.
Sayfa 5 - İzKitabı okudu