İkbal, renk, ırk v.s. ayırımına dayanan duygu ve düşüncelere karşı olduğu kadar cinsiyet ayırımına bağlı yanlış ve sakat düşüncelere de karşı olmuştur. Sözgelişi, kadını hor görmeyi, yine bir “Ebû Cehil huyu” (Câhiliye devri âdeti) olarak görmüştür:
Erkek ve kadın birbirine bağlıdırlar,
Hasret (karı-koca arasındaki hakiki muhabbet) bu kâinata sûret verir.