İstanbul Bir Masaldı
Mario Leviİstanbul Bir Masaldı Quotes
You can find İstanbul Bir Masaldı quotes, İstanbul Bir Masaldı book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Şarkıların, gerçekten yaşanmış şarkıların içimizden hiçbir zaman gitmeyeceğini, gidemeyeceğini biliyordum çünkü. Kimi şarkıların farklı zamanlara, farklı zamanlar için er ya da geç taşınacağını, taşınmak isteneceğini biliyordum. Şarkılar bizdik, yitirdiğimiz, bir türlü bulamadığımız dilimizdi öylesi zamanlarda. Şarkılar bir türlü bulamadığımız dilimiz ya da başka hikâyelerde, başka kırgınlıklar adına anlatmaya çalıştığım yanılgılarımızdı.
Bugünlerde hepimizde bir keyifsizlik var .
Sayfa 404Kitabı okudu
Kim, kimde, kim için kalmıştı öyleyse?..
Onca kötülüğün hakimiyet kurduğu bir dünyada, iyi olmayı seçmek bir isyandır. Birçok insanın sandığı gibi ahmaklık değil..
'duvarların’ yabancısı değildim... Bu ‘duvarlar’ benim duvarlarımdı... Benim duvarlarım.. ‘Dilimde’, yeniden bulmak istediğim, ‘dilimde’ anlatmayı düşlediğim duvarlarım... O tedirginlik böyle açıklanabilirdi, o yanlış adım atma korkusu bu duvarlar tarihinde aranabilirdi belki de... O korku o duvarlarda gizliydi...
Hayatlar her zaman bizim hayatlarımız değildi belki ama, ölüler hep bizim ölülerimizdi...
Sayfa 37 - REMZİ KİTABEVİ
Terk edilmelerin ya da kaçınılmaz terk etmelerin acısını yıllar geçtikçe farklı yüzlerle taşımayı da öğreniyordu bir yerden sonra insan. Bazı görüntülerin ardına gizlenmenin büyüsünü de keşfedebiliyordunuz zamanla... Neleri, nerelerde bıraktığınızı arada sırada, bir yalnızlık, bir geriye dönüşsüzlük zamanında içinizdeki insana da söyleyebiliyordunuz.... İçinizdeki insana da... Kendinizi tüm ‘çoğalmalara’, beraberliklere karşın tek başınıza, tüm sığınmalara ve savunma alanlarına karşın korunmasız, tüm giysilere karşın çırılçıplak hissetseniz de...
Kimilerine göre ‘gerçek bir kadın’, kimilerine göreyse ‘yalnızca bir düş’tü.
Tarihimizde, farklı, birbirimize başkalarından istesek de istemesek de getirdiğimiz tarihlerimizde, hiçbir zaman unutamayacağımı bildiğim, hiç kimseye gösteremeyeceğim, beni, bana her geçen gün biraz daha çok veren sayısız fotoğraf da var oysa. Bu fotoğraflar gecelerimizi, paylaşamadıklarımızı, en yakınlarıma bile anlatamadıklarımı da barındırıyordu, tüm yaşadıklarıma karşın durmaksızın yenilediğim ya da yinelediğim umutlarımı da...
Tanıdık bir Olga.
Benim bildiğim Olga, kaybetmeyi, kaybetmeleri taşımayı her zaman, her durumda çok iyi bilmişti çünkü.
Görünenlerin, gösterilenlerin ardında bir hayat daha vardı bir kez daha... Görünenlerin, gösterilebilenlerin ardında kalan, karanlığı, başka ışıltılarla taşınmaya çalışılan bir hayat...
Başka zamanlarda, iklimlerde, duygu dünyalarında, hayal edildiğince yaşanamayan şehirlerde olduğu gibi... Ötekiler oradaydı... Yer değiştirseler, başka yerlere gitseler, size görünmeseler de hep orada kalacaklardı. Başka yerlere gitseniz, başka coğrafyaların keşfine içinizdeki sınırlarla çıksanız da orada kalacaklardı, sizi terk etmeyeceklerdi.
"Sözcüklerle çoğalmak,yeniden doğmak gibi bir duygu bu...Başka kitaplardaki insanlara ya da hayatımın bana yön veren hikaye ve kahramanlarına zaman zaman benzemeyi istemek benim suçum değildi..."
'İyi' bir insana giden yol, birçoğumuz için çok kirlendi artık sanırım.
Sayfa 225Kitabı yarım bıraktı
Bu boşluğu, bu karanlığı açıklamak pek kolay değildi. Bu boşluk, bu karanlık kendince bir hikâyeydi, bir başka hikâyeye çağrı anlamındaydı, bu kararlılığın içindekiler, günün birinde, mutlaka bulmam, yaşamam gereken bir başka ‘masaldaydı’ benim için.