İstanbul Bir Masaldı

Ülkeler unutulabilirdi, sınırlar yok sayılabilirdi, ülkenizi, asıl ülkenizi içinizde, bir başkasıyla yeniden kurabilirdiniz. Ama bir liman, hangi adı taşırsa taşısın bir liman hep korunmalıydı. Bir limanın varlığını, uzaktan ya da yakından, tüm 'aidiyetlerinize' karşın hep hissetmeliydiniz.

Sayfa 609Kitabı okudu

Aslı

"Balık almak"

Bir cumartesi sabahıymış...O sabah, yeni bir güne başlama umuduyla, 'çarşıya', 'balık almak için' gitmeye karar vermişti Enrico Weizman... Bu cümlenin, bu cümlede gizleden anlamları bilmeyenler için, elbette hiçbir özelliği yoktu. Kimi ayrıntıları bilmemem durumunda, doğrusunu söylemem gerekirse ben de, hikâyenin bu bölümünde, böylesi bir cümlenin üzerinden, gerçeklerin ayırdına varamadan geçen o insanların arasında kalabilirdim. Ancak 'koşullar', benim için bir kez daha o 'sırdaşlığa', 'yaşananların' tanıklığına çağrılmama yol açtı... Bu tanıklık benim 'kaderimdi'. Bu kaderi biraz da ben yaratmıştım. Gözlerimi kapatamayacaktım, gördüklerimi, yaşadıklarımı unutmayacaktım. Ama bu 'rol', olası tüm acılara karşın, ne yalan söyleyeyim, benim hoşuma da gidiyordu. Yalnızca sözcükler yoktu çünkü o zamanlarda hayatımda. Yalnızca sözcükler yoktu...

Sayfa 611Kitabı okudu

Reklam

Aslı

Balık atmak ya da balık almaya gitmek...

Yeni bir güne başlama duygusu önemliydi elbette. Yeni bir güne başlama duygusu önemliydi ama, bu duygunun 'balık atmak' ya da 'balık almaya gitmek'le bağlantısı çok daha önemliydi. Asıl önemsenmesi, üzerinde durulması gerekense balık alma eyleminden ya da balık almak için yeni bir güne başlama tasarısından çok, balık almak için Madam Angela'ya gitme düşüncesiydi. Enrico Weizmen yeni, 'yaşanması gereken' bir hikâyenin ilk adımlarındaydı bu durumda. Hikâye eski, kaybolmuş gibi görünen kimi kahramanlarını, yeni bir yere, o ayrılık anlarında bırakılanlar için çağırıyordu. ... (Komünist balıkçı Angela ile Katolik kapıcı Madam Manzil'in savaş hakkında hatırladıkları)

Sayfa 612Kitabı okudu

Aslı

Bana hâlâ eski günlerdeki küçük kızıymışım gibi, 'küçüğüm' diye sesleniyordu. Büyüdüğüme, benim de onun birçok küçük kızı gibi büyüdüğüme inanmıyordu galiba. Savaş, sayesinde hepimiz gereğinden fazla büyümüştük...

Sayfa 618Kitabı okudu