Sovyetler Birliği'nin nüfusu 260 milyon. Tiyatro, konser ve benzeri gösterileri yılda izleyen insan sayısı nüfusu aşmış durumda. Ural bölgesinde yapılan bir araştırmada, her 100 işçiden 95'inin sinemaya, üçte ikisinin de tiyatro ve konsere sürekli gittiği sonucu çıkıyor, üç yıl önceki rakamlara göre her 100 aileden 77'sinde televizyon alıcısı olmasına karşın, sanat gösterilerine ilgi azalmıyor. Bir Sovyet insanının yılda ortalama 18 kez sinemaya gittiği saptanmış. Bu rakam "Sanat ve kültürü çok seven" Fransızdan 6 kez, Federal Almanyalıdan 9 kez daha yüksek bir rakam...
"Bu fabrika kimin?.. "
"Bizim, yani toplumun."
"Bu tarlalar kimin?... "
"Bizim, yani toplumun."
"Yani fabrikalar ve tarlalar devletin desene!"
İşte o zaman yanıt sahibinin bir açıklaması:
"Ama efendim, devlet diye bir insan yok ki!..."
İşsizlik gibi kavramı Sovyet insanına anlatmakta bir hayli güçlük çekersiniz. Hani öcülü-böcülü masallar vardır ya, hani anlatırken 'bir dudağı yerde, bir dudağı gökteymiş" diye bir dev çizersiniz ya, işte öyle bir şey.
"Şimdiye dek, çocuklarımızın göreceği şeylerden bir perimasalı gibi söz edildi ama şimdi yoldaşlar açıkça gördüğünüz gibi, temelini attığımız sosyalist toplum yapısı bir ütopya değildir. Çocuklarımız bu yapıyı daha da büyük bir gayretle kuracak..."