Bütün umutsuzluklara ve satırları eksik öykülere rağmen insan o eksik öyküleriyle daha güzel ve daha anlamlı değil mi? Tamam olduğu, eksiksiz ve kusursuz olduğu yanılgısı içinde yaşayan insanın yolu zaten tövbe gölgelerine çıkmaz. Bizi gölgelere sürükleyen içimizi yiyip bitiren o tamamlanmamışlık o eksiklik o kusurlu olma duygusundan başka bir şey değil. Bu yüzden ipin bir ucunda şair vardır, ipin diğer ucu ise bir mechuliyet ormanıdır.