"II. Mesrutiyet" dönemi, Osmanlı İmparatorluğu halklarının parlamenter yönetim altında sorunlarına çare bulma girişimlerine sahne olmuştur. Dönemin en önemli siyasal aktörü olan İttihat ve Terakki Cemiyeti, bir yandan meşrutiyet yönetiminin temellerini sağlamlaştırmaya çalışmış, bir yandan da "ittihad-ı anasır" politikası adı altında "Osmanlılık" üst kimliğini ön plana çıkararak imparatorluktaki unsurların bağlılıklarını güçlendirmeyi hedeflemiştir. İttihatçıların bu politikasına karşı en sert muhalefeti ise Rum cemaati yürüttü. Bu kitapta, II. Meşrutiyet'in başlangıcından Birinci Dünya Savaşı'na kadar olan süreçte, İttihatçıların Rum toplumuna yönelik politikaları ve Rum cemaatinin yapılan yeniliklere karşı gösterdiği tepki incelenirken, Yunanistan'ın Osmanlı Rumları üzerindeki etkisi ortaya konulmakta ve Birinci Dünya Savaşı öncesi iki ülke arasında yarıda kalan nüfus mübadelesi projesi kapsamlı bir şekilde ele alınmaktadır. Dönemin kaynaklarını esas alarak oluşturulmuş olan bu kitap, son derece başarılı bir bilimsel tarihçilik örneği olarak hem hareketli, hem de dramatik bir sürecin panoramasını okuyucuya sunmaktadır.
