Sultan Dördüncü Murad'ın elleri semaya kalkıktı. Başını gökyüzüne değdirmek ister gibi dikmişti. Bu muhteşem duruşta muhterem bir teslimiyet saklıydı.
"Allah'ım zafer müyesser eyle."
Islak karanlık bütün bedenini sarmalamıştı. Yağmur suratında şaklıyor, rüzgar kulaklarında değilde ta beyninde uğulduyordu. "Kıydılar" diyordu için için, "Şah-ı cihana kıydılar."