Yaşamdan beklentilerimiz neler? Ne uğruna yaşıyoruz tüm ömrümüzü? Kitabın adında da geçen İvan, istediği statüden fazlasına erişmiş ama çevresinden sadece mesleği gereği saygı görmüş, sevgiyi ise eşinden bile görememiştir. Yakalandığı hastalık sonucu ölüm döşeğine düştüğünde hayatı, varlığı, ölümü sorgulamaya başlar. Yazar da bize, bu yaşanan olaylarla hayatımızı sorgulama olanağı sağlıyor.
Geçmişe dönüp baktığımızda, en son yaşadığımız ve aklımıza ilk gelen gerçek mutluluğumuz sadece çocukluğunuzda yaşadığımız mutluluklar mı yoksa bütün hayatımıza yaydığımızı söyleyebilir miyiz? Ölümü düşünüyor muyuz? Ya da ne kadar düşüyoruz? İşte bu kitap bu soruları hatırlatıyor. Sorgulatıyor.
Elimizdekilerle yetinmek kıymetli... Evet hedefler koyup hedeflere ulaşmaya çalışmak güzel ama elimizdekilerle yetinmeyip hayatın bize sunduklarından daha fazlasını, bir açgözlülükle istemek bize olumsuz yansıyabilir. Ve bu türden istekleri elde etmek adına hayatımızın daha önemli kısımlarından ödünler verebiliriz. Çünkü bir hırsla yaşarken sadece belirli şeylere odaklanmışken gözümüz, gönlümüzün isteklerini görmeyebilir. Bu durumun farkına vardığımızda ise artık çok geç olabilir. Çünkü bir bütünün iki parçası olan ‘yaşam’ ve ‘ölüm’ hep yan yana...
Tolstoy’un yalın bir üslup kullandığı ve bize öz eleştiri yapma fırsatı verdiği bu yapıttan eminim herkes çok güzel anlamlar ve dersler çıkaracaktır. Yaşamın kıymetini ölüm gelmeden bilebilmek ümidiyle...
