İvan İlyiç'in Ölümü
Lev TolstoyQuotes
"Aklımı mı kaçırdım acaba?"
Sayfa 59Kitabı okudu
Sabah ya da akşam, cuma ya da pazar fark etmiyordu, hepsi birdi; içini oyup kemiren, bir an bile hafifletmeyen, ızdıraptan kıvrandıran ağrı, umutsuz bir şekilde kaybolmaya yüz tutmuş, ama henüz sönmemiş yaşama bilinci; hep korkutucu, nefret uyandırıcı, tatsız ama gerçek olan ölümün yaklaşması ve hep aynı yalan, riyakârlık. Böyle bir durumda günlerin haftaların saatlerin ne anlamı vardı ki artık?
Sayfa 81Kitabı okudu
"Hepimiz bir gün öleceğiz, birazcık zahmeti niye esirgeyelim?"
Sayfa 80Kitabı okudu
"Değişmişim, öyle değil mi?"
"Ee... Evet... Biraz değişmişsin!"
Sayfa 64Kitabı okudu
Bilemedim ki :/
"Ne diyelim... Belki de her şeye rağmen durum o kadar kötü değildir."
Sayfa 57Kitabı okudu
Yüreğinin derinliklerinde ölmekte olduğunu hissediyordu, ama bu düşünceye alışmak şöyle dursun, onu henüz gerçekten kavramış daha doğrusu kavrayabilmiş değildi.
Sayfa 69Kitabı okudu
Ama artık her türlü terslik onu üzüyor, umutsuzluğa kapılmasına neden oluyordu.
Sayfa 58Kitabı okudu