Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
İvan İlyiç'in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç'in Ölümü Yorumları ve İncelemeleri
İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini, İvan İlyiç'in Ölümü kitabı hakkındaki okur görüşlerini , İvan İlyiç'in Ölümü puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sonunu bilerek okuduğumuz kitaplardan biri İvan İlyiç’in Ölümü.Kitap bana göre 2 bölümden oluşuyor:İlk bölüm İvan İlyiç’in hırs,para ve mutluluk için çalışıp didinmesi ama bunları yaparken hayatının amacını sorgulamadığı bölüm,ikinci bölüm de İvan İlyiç’in hastalığının başlaması ve ölüm korkusunun baş göstermesiyle geçen bölüm.Bu yüzden aslında 2 farklı insan görüyormuşuz gibi hissettim.İvan İlyiç hasta olana kadar hayatında sistem ona ne yapmasını söylüyorsa onu yapan,nasıl mutlu olacağını düşünüyorsa hayatını o tarafa yoğunlaştıran ve de her şeyi doğru yaptığına inanan bir adam.Ama hasta olduktan sonra ölümden öyle korkuyor ki bir zaman sonra hastalığını ve iyileşebilme olasılığını dahi düşünmeden sadece ölümüne inanmaya başlıyor.Bütün bu acıları niye çektiğini sorguluyor sürekli içinde.Önceki zamanlarda yaşadığı hayatın gerçekten yaşaması gerektiği hayat olduğuna inanırken son zamanlarında yaşaması gerektiği gibi yaşamadığını düşünmeye başlıyor.Son ve en önemli soru da hepimizin en büyük sorularından biri:Gerçekten yapılması gereken şey ne peki?
Kitap kısa ama içi derya deniz.Birisinin ölüm sürecine ve anına tanık olmak eminim hepimizin içinde bazı sorgulamalara yol açıcaktır.
”İvan İlyiç’in Ölümü”ne puanımmm:8
Kütüphaneye girip onca kitabın içinden bu kitabı seçmenin sebebini şimdi daha iyi anlıyorum. Tam ruhsal olarak düşüncelerle boğuşmaya başladığım dönemde, düşüncelerime duygularıma tercüman olan bu kitap denk geldi karşıma ki çok şanslıyım.
İvan İlyiç'in ölmeden önceki son günlerinde ben ne için yaşadım yoksa ben yanlış mı yaşadım dediği yerde hissettim o ürpertiyi. Hangimiz doğrusunu yaşıyoruz? Ya da mutluluk sandığımız güzel anlar ölüme 3 gün kala da güzel anılar olarak kalıp mutlu etmeye devam ediyorlar mı? İvan İlyiç için bu olmadı.
Hep doğru bildiği şeyi yaptı. Çok çalıştı. Her ortamda gözde insan oldu. Uğruna hayatını adadığı mahkemelerde mevki sahibi oldu. Eksik olan parçasını tamamlamak için iyi bir eş iyi bir baba oldu. Ama İvan İlyiç mutlu olamadı.. Doğru bildiği şeyleri yaptı ama farketti ki doğru bildiği şeyler hayatının en büyük yanlışlarıydı.
Kendimle konuşuyor gibi hissettiğim, bir solukta okunacak ve hepimizin hayatında küçük de olsa bir yerine dokunacağını düşündüğüm bir kitap.
İyi okumalar :)
ÖLMEDEN EVVEL ÖLÜN
Selam
Öncelikle beklentimi tam karşılayamadı fakat beğendim. Ve kitaptaki şu kısım hoşuma gitmişti kitabın ilk başlarında İvan İlyiç öldükten sonra gelenlerin durumunu ilahi bakış açısıyla yazmıştı yazar ve herkesin içindeki düşünceleri aktarmıştı. Bazıları gerçekten üzülse bile kendileri hayattalar yani kendileri ölmediği için içten içe seviniyorlardı. Gerçekten de böyle birisi vefat ettiğinde gerçek manada sevenler bile en fazla 1 ay fln üzülür daha sonra hayatlarına devam ederler. Kitapta ölümden bahsedildiğinden İvan İlyiç öleceğini biliyordu zaten ama zaten hayatı da hakkıyla yaşamamıştı kendi cümleleriyle bu söz beni çok etkiledi ölüm kaçınılmaz bir son fakat hani hayatı da hakkıyla yaşayamamak kadar üzücü bir durum yok günümüzde neredeyse herkes için bu böyle çok nadir insanlar hayatı hakkıyla doya doya yaşıyor. Yani biz mesela çok fazla şeyleri kafaya takıyoruz bu da hayat kalitemizi düşürüyor ölüm gelmeden hayatın kıymetini bilelim ben kısacası bu kitaptan bunu çıkardım. Kitabı okurken kendimi hep karakterlerin yerine koyarım bu kitapta da öyle yaptım öldüğümü hayal ettim hayatı yaşarken bir taraftan da öleceğimizi aklımızdan çıkarmamak gerekir bu yüzden kimseyle küs kalmayın anneniz babanız hayattayken ona iyi davranın öldükten sonra değil hayattayken kıymet bilin. Çok konuştum kusura bakmayın:)
Tolstoy’un karamsarlıkla nihilizme bağladığı eseri.
Dipnot: Kesinlikle “Bir Kalbin Çöküşü” adlı eserin üstüne okumayınız. :))
İnsanın en büyük çaresizliğinin freni boşalan bir kamyonun bayır aşağı gitmesi gibi ölüme giden bir insanın çaresizliği olduğunu bize hatırlatan kitap. kitap, ölümün gerçekliği hakkında muhteşem tespitler barındırması bir
Hayatımızın her anında koşuyoruz. Çocukluk, ilkokul, lise , üniversite sonra iş güç sürekli bir yerlere koşuyoruz. Koşarken ne yaptıklarımızı ne seçimler yaptıklarımızı asla dönüp düşünmeye çalışmıyoruz. Çoğumuz verdiğimiz kararların toplumun dayatması olduğunu, aslında bizim kararlarımız olmadığını bilmiyor. Yaşıyoruz ama bize ait olan düşünceleri değil, toplumun bize dayattığı hayatı yaşıyoruz. Mutlu olmanın peşinde değil toplumda doğru olanın peşinden koşuyoruz. Ve ardından zaman geçiyor ve yaşlanıyoruz. Yaşlandığımızda ise yavaşlıyoruz koşmayı bırakıp oturuyoruz düşünüyoruz ve aslında "basamakları çıktığımızı zannettiğimiz dönemlerde basamaklardan inmekte olduğumuzu görüyoruz". Hep koşmak veya hep durmak ikisi de yanlış önemli noktayı yakalayıp gerektiğinde koşmak gerektiğinde durup düşünmek lazım. İnsan Neyle Yaşar kitabıyla beraber okumalısınız. Bu iki kitap bence birbirini tamamlıyor.
İvan İlyiç'in Ölümü, 1886 yılında yayımlanır.
Vladamir Nabokov, Rus Edebiyatı Dersleri'nde şöyle der:" Değineceğim ikinci nokta bu öykünün 1886 Mart'ında,Tolstoy yaklaşık 60 yaşındayken ve yazınsal başyapıtları yazmanın günah olduğuna ilişkin Tolstoycu bir olguyu sapasağlam kurduğu bir devrede yazılmasıdır.Eğer bir şey
