İvan İlyiç’in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç’in Ölümü Gönderileri
İvan İlyiç’in Ölümü kitaplarını, İvan İlyiç’in Ölümü sözleri ve alıntılarını, İvan İlyiç’in Ölümü yazarlarını, İvan İlyiç’in Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken aynı anda hayatta benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu."
"Nasılsa hepimiz öleceğiz. Elimiz ayağımız tutarken niye çalışmayalım?"
"Ölümü arifesinde yapılan bütün her şey yalandı, yalan! Ölümün o müthiş ihtişamını birtakım ziyaretler, perdeler ya da sofraya konulacak mersin balıkları düzeyine indirmeleri ne acıydı!"
"Körbağırsakmış, böbrekmiş...Bunlarla hiç ilgisi yok! Yaşam ve... ölüm! İşte o kadar! Yaşıyordum...Bir yaşamım vardı ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum."
"Ölümün kıyısında onu anlayacak, ona acıyacak hiç kimse olmadan böyle tek başına yaşayacaktı."
Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti. İşte ben de uçuyorum...
"Aslında her şey; gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen, bu yüzden de ancak birbirlerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi."
Tam kıyısındayım artık uçurumun.
Sayfa 46
"...yüzü bütün ölülerde olduğu gibi güzel, daha da önemlisi yaşarken olduğundan daha anlamlıydı."
