Canım sibel uzun bu kitabını nasıl bir günde okuyabildim, bilmiyorum. Diğer iki kitabını yavaş yavaş okumuştum. Ama bu kitabı diğer ikisinden farklı, aktı gitti sanki bir nehir gibi. Ama olduğu yerde kalmadı okyanusa aktı ve dünyayı dolaşıyor gibi. Bir döngü gibi çok garip ve hoş. Aynı zamanda sanki diğer iki kitabını birleştiriyor gibi. Yanlış mı anlıyorum, canım Sibel?
Kitapta öyle bir yer vardı ki dedim herhalde okuyamayacagim, uyuyacağım güpegündüz adetim yokken. Sonra savaştım ve okumaya devam ettiğimde sırrı yakaladım. Bilmem sizde olmuş musunuz, ne kadar çok Allah kelâmı bahsedilirse insana bir hoşluk hâli gelir uyku basar, işte tam öyle. Çünkü Allah'ın kelâmları var bu kitapta, öyle gelişi güzel de değil he. Artık nereleri açtım nereleri kapadım bilmem, Elif olduk Vav olduk Cim'in sırrına şahit olduk. Olduk, iyi olduk. Harbi iyi olduk ya Hu! Sibelciğim sen ne yaptın böyle! Beni benden aldın da gözümü de açtın, ruhuma dokundun, şifacık oldun.
Bundan sonraki kitabında nirvana mı olacak?
Neden hep cehverlerim dediğini de anlamış oldum ya bir hoş oldum. Sen de benim cevherimsin Sibelll!
Ben bu kitabı anlatamam sevgili okur. Bu kitaba kişisel gelişim desen, küçücük bir kalıba sokmuş olursun. Türü öyle görünse de türevleri gibi değil. Psikoloji olayı değil bizimki ilahi aşka bağlı insan ruhunu naçizane dürtüş. Başka nasıl anlatabilirim?
Ama emin olduğum bir şey var: İyi Olacaksın!
Dehşet ve ibretle!
