Kimimiz doludizgin yaşarken kimimiz yalnızca buradaki zamanımızı doldururuz. Kimisinin bir gözü hep saatte, bir eli hep kapıda, aklı hep yolun sonundayken; kimisi tüm hücreleriyle bulunduğu yeri doldurur. Varlığının altını kalın kalemlerle çizer, bir anlam bulur ve onu paletin- deki renklerine boyar. Yağmurda kalbini yıkar, güneşle yanaklarını ısıtır, geceleri yolunu kaybeder, gün doğduğunda yeniden yola koyulur. Peki ya sen? Yaşıyor musun yoksa sadece nefes mi alıyorsun? Kal- binin attığını, damarlarındaki kanın aktığını hissediyor musun? Yaşamanın iyi- kötü, acı-tatlı tüm tatları dilinin ucunda mı? Var olmanın bazen yumuşak, bazen sert rüzgârı hücrelerinde geziyor mu? İçini gıdıklıyor mu? Sonsuz olasılıklar denizinde, birbirine denk olmayan dalgalar seni heyecanlandırıyor mu? Hiç düşündün mü? Varlığının anlamını tüm hücrelerinde hisset- tiğinde, hayatın nasıl bir görüntüye bürünüyor? Kalbini neşe ve huzurla dolduran o resim hangisi? Her şey mümkün olduğunda, ihtimallerin sonsuz olduğunda, kalbin ferah, zihnin berrak olduğunda sen kim oluyorsun? Tüm öğrendiklerinden, ezberlerinden, bildiklerini özgürleştiğinde, kalbine dokunabildiğinde, ruhundaki müziği duyabildiğinde ne- ler çiziyorsun hayatının kanvasına?

İyi Oluş Günlüğü