Olog'un aklına, dünyanın rezaletini neden sadece kendisinin böyle açıklıkla görebildiği, diğerlerinin ise kıllarını kıpırdatmadan yaşayıp gittikleri ve duruma boyun eğdikleri sorusu takılıvermişti.
“Eğer korkunç olayları dakika başı görmek ve duymak zorunda kalırsak, içimizdeki en hassas yapıya sahip olanlar bile, acı veren izlenimlerin sürekliliğinden dolayı, sonunda her türlü insani duyarlılığı yitirecektir.”
Özgürlük iyiyle, doğruyla, mükemmelle özdeş tutulamaz. [...] Özgürlüğün iyiyle ve mükemmellikle her karışımı ve özdeş tutulması bizzat özgürlüğün reddidir, şiddet ve baskı ilanıdır. Zora dayanan iyi artık iyi değildir, kötüye dönüşmüştür.”