Kitabımızda bir öğretmenden daha fazlası olan, evlatların gönlüne dokunan, ellerini bırakmayan, yaralarını saran, en çokta gencecik yaşından itibaren annelik vazifesini sırtlanan Öznur öğretmenimin hikayeleri, şiirleri var. Her öğrencisinin kalbine ayrı ayrı dokunduğuna ben canı gönülden şahidim.
🍂Kitabı okurken gözyaşlarımı tutamadım. Son satırlarına kadar gözlerim hiç durmadı. Kendimi sorguladım. Evet hep 'İyiki öğretmenim.' dedim ama 'İyi bir öğretmen miyim?' sorgusu düştü yine gönlüme. Seneler olarak uzun görünmese de aklen ve kalben uzun zamandır öğretmenim. Gönüllerine dokundunmu evlatlarımın bilmiyorum. Bildiğim tek şey her evladım benim gönlüme taht kurdu. Naçizane kimi zaman onlarla ağladım, güldüm, seslerine ve sessizliklerine ortak oldum. Ama bu kitap tekrar tekrar sorgulattı bana kendimi.
🍂İlk üniversiteden mezun olup beni arayan teşekkür eden evlatlarımı, üniversiteye giderken 'Sizin emeğiniz bende çok.' diyen evlatlarımı asla unutabileceğimi düşünmüyorum. Evlatlarım Rabbim yolunuzu daimi açık eylesin. Benim hakkım, gönlüm size helaldir. Sizde helal edin olur mu?
İyiki öğretmenim!
Muhammed Alper Şenel
İlkokul zamanlarıma gittim biraz.. Bazı sayfalarda gözlerim doldu. Bazı sayfalarda kendimi okudum.
Öğretmenleri, öğretmenleri değilde annesi olanlar çok şanslıdır. Olgunlaşana kadar ki zamanımızın çoğunu okullarda geçiririz. Öğretmenimizle annemizden daha çok iletişim kurarız. Hayal kurmayı, doğayı,
