İnsan, isteklerini gerçekleştiremeyecek ve gururunu tatmin edemeyecek kadar zayıf görürse kendini, çocukken ana babasına, büyüyünce, hayatta yenik düşmüş ise çocuklarına bağlar bu duygularını. Onlar onun olmayı hayal ettiği insanlardır ya da böyle olacaklardır, onun kahramanlarıdır, öç alıcılarıdır. Onların hesabına yapılan bu gururlu fedakrlıkta bencilliğin, tatlı bir sarhoşluk içinde sevgi ile karıştığını görürüz.