John Berger: Zamanımızın Bir Yazarı
Joshua SperlingSözler ve Alıntılar
"Felaketin üstesinden gelmek," diye yazdı Berger, " sabrın tek olumlu şekli olan dayanıklılığı gerektirir." Minerva'nın baykuşu, diye yazmıştı Hegel, sadece alacakaranlıkta uçar.
Nesneler bizim onlara yüklediğimiz anlamlardan ibarettir. İnsanlar da öyle..
Cezanne'ın dediği gibi beynimizin ve evrenin buluştuğu yer renk ise, foto-metinler de içimizdeki farklı akımların - sözlü ve görsel olanın, yüzlerin ve manzaraların, arzuların ve fikirlerin- bir araya gelip birlikte yaşayabileceği bir yerdir belki de.
Bir sahnede Max, Marco ve Matthieu akşam yemeği için sebze doğramaktadır. "Bir hayal kırıklığı zamanına geri dönüyorsun çünkü," der Max. Herkes bir kaçış arıyor: beden, doğa, seks, soğanlar, lotus çiçekleri. Değişmez denilen bir dünyanın küçük avuntuları. "
"Fotoğraf'ın sonsuza kadar kopyaladığı şey aslında bir kez olmuştur" diye yazmıştı Barthes. "Varoluş açısından asla yinelenmeyecek olanı, mekanik olarak yineler Fotoğraf."
Berger için kübist bir tabloya bakmak bir yıldıza bakmak gibiydi. "Yıldız, tıpkı resmin konusu gibi nesnel olarak vardır. Ancak yıldızın şeklini belirleyen ona bakışımızdır."
“Benim neyimi seviyorsun?" diye soruyor. "Düşlerini, dirseklerini, güvenliğinin dört yanını kuşatan kuşkularını, saçının olağandışı sıcaklığını, elde etmek istediğin ama korktuğun her şeyi, şu ufacık...”