Kabala'nın İfşası
Michael LaitmanSözler ve Alıntılar
Beş dünyalar sistemi ile tüm realite ve sonsuz ışık indirgenerek algılayabileceğimiz bir seviyeye getirilir. İlk dünya Adam Kadmon dünyası, sonra Atzilut, Beria, Yetzira ve Asiya dünyaları takip etmektedir. Bu dünyaları bilinç seviyeleri olarak düşünebilirsiniz ve giderek uzaklaştırılışımız bizi kopukluk noktası olan Mahsom ya da Bariyer noktasına getirdi.
Bunlar manevi dünyalardır. Bariyerin altına bizim dünyamız denir ve bulunduğumuz bu dünyada manevi dünyaları hissetmiyoruz, yani içinde var olduğumuz geldiğimiz yeri hissetmiyoruz. Bu dünyada fiziksel olarak adlandırdığımız sınırlı bir hissiyattayız. Bu bütün Işık ve realitenin tümüyle bağımız olsaydı kaderimizi yönlendirebilirdik, hata yapmazdık ve bizi etkileyen her şeyi anlardık ve bu güçle o kadar sıkı bir bağımız olurdu ki hayatı tüm doluluğuyla herkesin iyi olduğu bir halde yaşardık.
Ancak tıpkı Kabala bizden nasıl gizli kaldıysa, bu güç de aynı şekilde bizlerden özelikle bu dünyaya inen 125 basamağın arkasında gizli. Kabala’nın amacı kişiye tekrar bu dünyaya indiği 125 basamaktan yukarıya tırmanmasını sağlamaktır, tekrar manevi kökümüze ve mutlak realiteyle olan bağımıza.
“İnsan her şeyi kendi içinde barındırır. Eğer kişi kendi içinde bir ıslah yaparsa, o zaman tüm yaratılışı Yaradan’a yakınlaştırır. Dolayısıyla adam sadece kendisini ıslah etmekle yükümlüdür. Kendisini manen yükselten bir kişi tüm dünyaları kendisiyle birlikte yükseltir. Bu yüzden şöyle denir: Tüm dünyalar insan için yaratılmıştır.”
Kökler ve Dallar
Her insan ruhunun kökünü edinmek zorundadır.” Başka bir deyişle, birisi ruhunun köküyle bağ kurma kararı alıyor değil, yani tüm sistem Yaratılışın Düşüncesi denilen bir plan ve uygulamadan geliyor ve bu plan kişiyi ruhunun kökünü edinip anlamaya getirecek.
Yaratılışın düşüncesi bir varlık yaratıp ışıkla doldurmaktır ve bunun bu dünyadaki yansıması form eşitliği kanunu ile olmaktadır. Şöyle ki, tüm doğa bu kanuna göre işler. Çevrede ve aslında evrendeki her mekânda sürekli bir baskı vardır ve sürekli de bu dış baskıyı dengeleyecek bir iç baskı vardır, böylelikle hareketsiz bir dengeye gelinebilir yani sükûnete. Bu kanun sürekli işleyen bir kanundur.