1751 yılının güzel bir haziran sabahı, erken saatlerde evden çıktım. Babamın evini bir daha göremeyecektim. Ağır ağır yürüyerek aşağıya indim. Köyümüzdeki kilisenin rahibi olan iyi kalpli Bay Campbell bahçe kapısında beni bekliyordu.
''Merhaba, David. Seni geçireceğim. Birlikte biraz yürürüz,'' dedi.
Sessizce yolumuza devam ettik. Rahip ancak birkaç dakika sonra bu sessizliği bozdu:
''Essendean'den ayrıldığın için üzgün müsün''
''Bilemiyorum efendim,'' diye cevap verdim.
