Cemal Kara bu basit iş için ta oralara neden gitmesi gerektiğine bir anlam veremez ama ‘memur’ disipliniyle hareket ederek hemen yola koyulur. Bindiği otobüs yol üzerinde ihtiyaç molası için durduğunda Cemal Kara da tuvalete gider. İşini halledip çıktıktan sonra ise bundan sonra yaşayacağı şokların öncüllerinin ilkiyle karşılaşır: Otobüsü çoktan gitmiştir. Şaşırmış halde ne yapacağını bilemezken bir adamın yanına gelir ve otobüsü kendisinin gönderdiğini, Cemal Kara’nın kim olduğunu bildiklerini söyler. Cemal Kara bu kendisinin ‘kim olduğunu bilenler’in ev sahipliğinde bir gece onlarla kalıp ertesi sabah trenle Karaköprü’ye gidecektir. Ancak kar yağışı sebebiyle kapanan yollar buna da engel olur. Bundan sonra adamımız valisinden belediye başkanına, imamından pavyonda çalan orkestra üyelerine, komutandan şantörüne kadar bu iş gezisinde birçok kişiyle karşılaşacaktır. Bu kişiler –sonradan okuyacağımız üzere– ilçedeki ‘anarşiyi önlemekle’ görevlendirilmiş sivillerdir ve Cemal Kara’nın da devletin güvenliği için gizli görevle burada olduğunu biliyorlardır. Kendisi için dikilen bu kostümü mecburen giyer ve rolünün hakkını vererek ‘görevi’ sonuna kadar götürür. Bu ‘senaryoda’ tanıştığı pavyon şarkıcısı Meryem onun aklını başından alır. Yaşadıkları ne idüğü belirsiz bir buluşma Kara’nın bilinçaltına işler, Meryem’i rüyalarına sokar, kâbusu da, heyecanı da tavan yaptırır. Bir de ‘sivillerin’ asıl mevzusu olan gergedan var ki, onu çözmek gerçekten kafa ister.
