Kim korkmazdı sonundan? Her şeyin sonu ölüm! Yaşamaktan korkuyorlardı en başta, yaşamın da sonu malum. Bedeline bakmadan atılmazlardı hiçbir şeye, fiyatına bakmadan satın almazlardı. Pazarlıksız hiçbir şeye girişmezlerdi kazık yememek için.
Aşk buydu, düşün gerçekleştiğini düşlemek. Hayat da öyle; düşün içindeki gerçekten sıyrılıp düşe dönüşmek. Hayatın gerçeği kozaydı. Çıkmak için kendini zorlamayan tırtıl, zorlayan kelebek olurdu.