Bir kitabı okurken sonunu bilmez, sona varınca geriye, bazen başa döneriz. Ötesi kitapta yoktur ama bizde tümceler dizilmeye devam eder. Okurken bir yandan geriye dönerek düşünür, geldiğimiz yerle bağlar kurar, bir yandan okumayı sürdürürüz. Okurken tümcelerin çoğu belleğimizden silinir. Metin okundukça hem çoğalır hem eksilir. Geriye ne kalır? Kalan metinde midir, okurda mı?
Sayfa 202