Uluslararası Af Örgütü’nün Türkiye’ye gelerek araştırmalar sonucu ortaya koyduğu raporun kitap-çık olmuş hali. Utanç tablosundan bir küçük demet. Namus adına işlenen cinayetler, tacizler, tecavüzler, istenmeyen evlilikler, bekaret testleri, çocuk gelinler, kadın haklarının geri plana atılması, eşitliğin ve adaletin yok sayılması... Erkek egemenliğin iktidar hali, ataerkil düzenin zirvesi... Yani tüm iğrençlikleri bir güzel yazmışlar.
Tek güzel ayrıntı ise ilk sayfalarda şu şekilde yer alıyor: “Türkiye, dünya genelinde kadın haklarının geliştirilmesi ve korunmasında ümit verici erken bir başlangıç yaptı. 1930’da Cumhuriyetin kurulmasından 7 yıl sonra, Avrupalı hemcinslerinden daha önce seçme hakkını elde etti.”
...
Zaten iyi ve güzel ne varsa, o hep orada.
Saygıyla, minnetle...
