Most Liked Kadınların Tarihi 5.Cilt Posts
You can find Most Liked Kadınların Tarihi 5.Cilt books, most liked Kadınların Tarihi 5.Cilt quotes and quotes, most liked Kadınların Tarihi 5.Cilt authors, most liked Kadınların Tarihi 5.Cilt reviews and reviews on 1000Kitap.
Gaz kullanılmadan önce, yüz binlerce Yahudi, çoğunluğu toplu kurşuna dizilerek, zaten öldürülmüştü. Bunu yapan ss'ler, özellikle kadınlar ve çocuklar kurşuna dizilirken epeyce “psikolojik güçlük” çekmiş görünüyorlar. Himmler ve Eichmann'ın bile, aralarında kadınların ve çocukların da bulunduğu idamları izlerken mideleri bulandı. 1941'in sonunda sadece kitlesel katliamı hızlandırmanın bir yolu olarak değil, ss'leri büyük ölçüde toplumsal cinsiyete özgü kuruntularından kurtarmak için “uygun bir yöntem”, kan dökmeye “insani” bir alternatif gerekli olduğu için de gaz teknolojisine geçildi.
Savaşın kurban seçiminde adalet yoktu.
Nasyonal sosyalist kısırlaştırma politikası, “değersiz yaşamı imha”ya yönelik bir adımdı (ötenazi, ya da “eylem T4”). Bu adım 1939'da atıldı ve sonunda çoğunluğu psikiyatri kliniklerinde yatan 200.000 kadar hasta, yaşlı ve engelli, “iyileşmez” diye seçildikten sonra öldürüldü. Yahudi hastaların tümü seçime tabi tutulmadan öldürüldü.
Almanya ve Avrupa’nın çocuk teşviki için yaptığı ödenekler:
1933'te karıları çalışan, fakat evlenince işinden ayrılan (1936'dan itibaren tam istihdamla birlikte evli kadınlar çalışmaya devam edebildiler ve devam etmeye zorlandılar) kocalara düşük faizle geri ödemeli ve her doğumda dörtte bir oranında azalan, yani dört çocuk doğduğunda geri ödemesiz evlilik kredileri verildi. Bu kredinin ana amaçlarından biri erkeklerin evlilik yaşını düşürmek ve böylece fahişe ihtiyacını azaltmaktı. İkincisi, aile reisi eşinden ve çocuklarından ötürü gelir ve miras vergisi indirimlerinden yararlandı. Bu indirimlere 1934'te başlandı ve 1939'da, çocuksuzlara bir vergi artışıyla birlikte artırıldı. Üçüncüsü, 1936'da, beşinci çocukla birlikte başlamak üzere devletçe ödenen aylık çocuk ödenekleri başlatıldı; iki yıl sonra ebeveynler üçüncü çocuktan itibaren yardım almaya başladılar. Bu tür önlemler Almanya'ya özgü değildi; 1930'larda İtalya, İsveç, Fransa ve İspanya'da da evlilik kredilerine geçildi ve benzer vergi reformları ve devletin ödediği çocuk ödenekleri 1930'larda ve 1940'larda Avrupa'nın pek çok ülkesinde kabul edildi.
Himmler, kadın kurbanları kendi soykırım tanımının merkezine oturtarak daha da ileri gitti: “Bir köyde partizanlara ve Yahudi komiserlere karşı harekete geçmek zorunda kaldığımda o zaman ilke olarak bu partizanların ve komiserlerin kadınlarını ve çocuklarını da öldürme emrini verdim… İnanın bana, bu emrin verilmesi ya da uygulanması mantıksal olarak düşünüldüğü kadar kolay ve basit değildi... Fakat ilkel, ezeli, doğal bir ırk mücadelesine giriştiğimizi kabul etmeliyiz.”
Kısırlaştırma 400.000 acil vakayla başlamak ve sonun da 1,5 milyon kişiyi kapsamak üzere “etnik bünyenin kademeli bir biçimde temizlenmesini sağlamalıydı”. Yaklaşık 250 özel kısırlaştırma mahkemesi kuruldu. Nazileştirilen tıp kurumuna, yasayla ve devlet denetimi altında kısırlaştırma adaylarını arama emri verildi. Başarısı sınırlı da olsa, Almanları doğumculuk karşıtlığının zorunluluğuna ve yararına inandırmak için büyük bir propaganda kampanyası başlatıldı. Tarihte hiçbir devlet doğumculuk karşıtı bir politika izlemek üzere teoriyi, propagandayı ve siyasal-kurumsal pratiği bu oranda birleştirmemişti; “kitlesel cinayetin habercisi”.
Geçmişte erkekler düşmanla savaşmaya gittiklerinde, kadınlar sofuca evde beklemişti. Ne var ki, şimdi erkekler bırakıyor, kadınlar devralıyordu, kamusal sorumlulukları omuzluyor ve savaş makinesini işler durumda tutuyorlardı ve cephedeki birlikler, boynuzlu, beş parasız kalkmaktan korkuyorlardı.
1. Dünya Savaşı’nda:
Birleşik Devletler dışında tüm savaşm Hükümetler, İngilizlerin Ayrılık Ödeneği dediği, göreneksel ve meşru karılara ödenen ve miktarı çocuk sayısına göre değişen bir ödenek saptadılar. Savaşın ilk günlerinden son günlerine kadar ödenen İngiliz ödeneği oldukça cömertçeydi; gerçekten de bekar bir kadının ortalama ücretinden biraz yüksekti. Ne var ki, Almanya ve Fransa bu ödemeleri bir sosyal yardım biçimi olarak görmekte inat etti ve dolayısıyla miktarı düşük tuttu.
Bazı ilişkiler sadece aşk acılarını keskinleştirmekle kalmayıp, aşk düşüncesinin aptalca görünmesini de sağlayan yaygın ölüm saplantısına yenildi.
1936'da Himmler ırksal elite, yani SS erkeklerine mensup olduğu düşünülen erkeklerden çocuk sahibi olan annelere yardım etmek ve böylece kadınların kürtaja başvurmalarını önlemek için başka bir örgüt kurdu. Lebensborn bir zorunlu üreme kurumu ya da bir SS bordello'su değildi. Dayalı döşeli doğum hastaneleri kurdu (Almanya'da yedi, daha sonra Norveç'te altı, Belçika ve Fransa'da birer tane). Almanya'da 1936'dan itibaren 2.000 kadar kadın bu evlerde doğum yaptı (ayrıca savaş sırasında işgal edilen Norveç'te 6.000 kadın) ve bunların üçte ikisi evli değildi. Doğumevine kabul edilmeden önce kadınlar kendilerinin ve bebeklerin babalarının etnisite ve soyları açısından incelemeye tabi tutuldular. 1939'da başlamak üzere Almanya'daki doğumevleri, doğuda fethedilen topraklarda ebeveynleri öldürülen ya da kaçırılan "değerli" çocukları barındırmak için kullanıldı.