Kadınların Tarihi 5.Cilt Gönderileri
Kadınların Tarihi 5.Cilt kitaplarını, Kadınların Tarihi 5.Cilt sözleri ve alıntılarını, Kadınların Tarihi 5.Cilt yazarlarını, Kadınların Tarihi 5.Cilt yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İşçi sınıfı kadınlarının evlilikteki bağımlı konumlarını kısmen telafi eden mali bir iktidara sahip oldukları genellikle kabul edilir. On dokuzuncu yüzyılın çalışan erkekleri ücretlerini karılarına devrederdi. İngiltere'de bu görenek Büyük Savaş'a kadar sürdü: Her iki işçiden biri bütün kazancını zarfını bile açmadan karısına devretmekteydi. Diğerleri ücretlerinin bir kısmını verirdi. Bunun karşılığında karı, işsizlik dönemlerinde bile kocasına cep harçlığı ayırırdı. Karı yetkili mercilerle tüm ilişkilere de bakardı. Fransız kadınlar kocalarının en azından evin masraflarını karşılamaya yetecek bir meblağı kendilerine vermesinde ısrar ettiler.
Şu olayı yeniden canlandırabilir miyiz acaba daha hoş gibi
"Modern" adımların pek rağbette olduğu dans salonları hem Fransa'da, hem İngiltere'de popülerleşti. Daha 1900'de Fransa'nın kimi yerlerinde olduğu gibi, çiftçinin oğlu çobanın kızına artık derede kur yapmıyordu. Şimdi bisikletiyle kasabaya inip yerel dans salonunda kızla buluşması ve dans pistinde hünerlerini sergileyerek kızı etkilemesi daha olasıydı. Kur yapma ritüelleri değişti.
1906 ile 1946 arasında kadınlar Fransa'da işgücünün yüzde 36,6 ila 37,9'unu, Büyük Britanya'da yüzde 28,5'ini oluşturdular. Her iki ülkede toplumun üst kesiminden olmayan genç kadınların evlenmeden önce çalışmaları yaygın olduğu halde, İngiltere'de nispeten daha az evli kadın çalışmaktaydı (işgücünün yüzde 14 ila 16'sı); oysa Fransa'da evli kadınların çalışması yaygındı. Fransız kadın işçilerin yarısı 1920'de evliydi ve oran 1936'da yüzde 55'e çıktı. Dahası, çocuklu dul kadınlar kadın işgücünün yüzde 13,5 ila 14,5'ini oluşturmaktaydı. Fransa'da iki savaş arası dönemde çalışan kadınların üçte ikisi aile geçindirmekteydi.
Nasıl ki l. Dünya Savaşı'ndan önce uluslararası kadın hareketi zirvedeyken feminizm ulusal sınırlara aldırmadıysa, pazarlama ve medya güçleri de bu sınırları tanımadı. 1920'lerde Avrupa sinemasını kendi ürünleriyle dolduran Amerikan film sanayii aracılığıyla, Amerikan tarzı modern kadının kurtuluşuyla ilgili tikel bir model, Avrupalı izleyiciye taşındı. Avrupalı tüketiciler idealleştirilmiş modern Amerikalı kadın resmini Amerikalılardan daha katışıksız bir biçimde kabul ettiler.
Savaşın kurban seçiminde adalet yoktu.
Savaş uzadıkça ve ölümler hem sıradanlaştıkça, hem katlanılmaz hale geldikçe ruhlar da güçsüzleşti.
Savaş zamanında yardımlarına ihtiyaç duyuldu; fakat savaştan sonra karşı konulmaz "doğa"ları kendisini dayattı. Sadece belli uğraşların kadınlara uygun olduğu ve bunun doğal sonucu olarak avukat, demiryolu mühendisi ve tıp bilimcisi de aralarında olmak üzere belli mesleklerin sadece erkeklere özgü olduğu düşüncesi yeniden güç kazandı. Fransız bir hekim “yaraları doktorlara, yaralıları hemşirelere bırakın” diyordu.
Başlamadan biten bir devrim? Koşullu bir özgürlük? Aslında savaşın neden olduğu değişiklikler, geleneksel cinsiyet rollerinin korunması ve hatta güçlendirilmesiyle ve cephedeki askerlere ekonomik, sosyal ve kültürel öncelik veren karmaşık bir simgesel sistemle sınırlandı. Sosyal grup, yaş, aile durumu, milliyet ve bireysel geçmiş gibi fak
törler de elbette önemliydi. Belki savaşın ilk birkaç ayı dışında, kadınların bir keder ve hizmet topluluğu biçiminde birleştikleri bir
mittir. "Seferberlik" ve "savaş işi" terimleri geniş bir bireysel deneyimler çeşitliliğini, dayanışmayı engelleyen bir çeşitliliği kapsar. Özgürlük havasının tadını çıkaranlar esas olarak genç kadınlardı. Ebeveyn gözetiminden kurtulan işçi kızlar çalışma saatlerinden sonra arkadaşlık ederlerdi. Genç orta sınıf kadınlar sosyal ve entelektüel maceralarıyla daha da fazla "biçim değiştirdi"ler. Elbette bunlar, nispeten yakın zamanda ve gecikmiş olarak sözlü tarihlerini bir araya getirme girişimlerinde bir iyimserlik havası yansıtan kadınlardır. Özellikle kıtlığın kendisini hızla hissettirdiği Orta Avrupa'da savaş zamanında en çok sıkıntı çekenler aile sahibi işçi sınıfı kadınlardı.
Yeni ve can alıcı olan kesinlikle kadınların tek başına yaşama, tek başına dışarı çıkma, tek başına aile sorumluluklarını üstlenme fırsatıydı. Daha önce bütün bu şeyler olanaksız ya da tehlikeli gibi görünürdü. Bazı kadınlar ciddi bir durumu anmak için yurtseverlik metaforlarını bileyerek ya da bir dergi de savaş yıllarının sefaletini ve zor işini anlatarak yazmaya bile kalkıştı. Yayıncı bulan birkaçına rağmen, acaba ne kadarı kayboldu ve ne kadarı tavan aralarında keşfedilip yayımlanmayı bekliyor?
Bazı ilişkiler sadece aşk acılarını keskinleştirmekle kalmayıp, aşk düşüncesinin aptalca görünmesini de sağlayan yaygın ölüm saplantısına yenildi.