İlginçtir kitaba böyle bir isim verebilmek. Biraz da cesaret ister. Tabii kültür farkı yine devrede, yine devrede. Birbirinden farklı öyküler olsa da ana teması yalnız olan insanlar ama bunların yalnızlıkları epey kaliteli. Yalnız kalmaktan korkmayan, yalnızlıktan huzur duyan, yalnızlıktan tat almaya başlamış ve temelinde de aslen yalnız bırakılıp bu durum hem öğretilmiş hem alıştırılmış insanlar...
Benim elimdeki tam tamına 50 yıllık bir baskı. Benim yaşımın iki katı daha eski bir roman. O baskının tadına ayrı bir doyum olmuyor zaten. Gerçekte kitap karakterleri için daha çağdaş bir dil kullanırsak, “YIKIK” diyebileceğimiz insanlar bunlar. İçi acı dolu, korku ve kırgınlıkları had safhada insanlar ama yüzleri gülüyor. Bu da öğretildi tabi kendi kendimize öğrenmedik. Kim, bizden bir parça taşıyanları bizim anladığımız kadar iyi anlayabilir, o parçalara sahip olamadığı halde?
Yenilmeyen, Bir Başka Ülkede, Beyaz Fillere Benzeyen Tepeler, Katiller, Che Ti Dice La Patria, Elli Bin Papel, Basit Bir Soruşturma, On Kızılderili, Birine Bir Kanarya, Bir Alp Şiiri, Bir Kovalamaca Yarışı, Bugün Cuma, Kötü Hikaye, Uzanmış Yatarken ise kitapta yer verilen öyküler.
Hepimize iyi okumalar dilerim..
